در گزارش مسیرساز عنوان شد
ساخت پایتخت جدید چقدر هزینه دارد؟، اثرات خداحافظی دولت از تهران
به گزارش مسیرساز یك پژوهشگر آمایش سرزمین، اثرات اقتصادی انتقال پایتخت از تهران را بررسی كرد.
ابوالفضل مرادی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این كه انتقال مركز سیاسی و اداری از تهران به مفهوم انتقال وزارتخانه های دولت به همراه قوه مقننه، قضائیه است و تركیب فوق می تواند با عنایت به شرایط كشور تغییر پیدا كند، یعنی فقط دولت برود یا دولت به همراه هر یك از قوای بالا از تهران منتقل شوند اظهار داشت: آنچه بین سناریوهای انتقال مشخص است این است كه در صورت عزم به انتقال مركز سیاسی و اداری، دولت به علت دارا بودن بخش عظیمی از كاركنان، سرمایه زیرساختی و سرمایه باید منتقل شود. وی افزود: طبق برآورد كارشناسان، دولت بین ۵۵ تا ۶۰ هزار كارمند ملی - ستادی دارد و در صورتیكه كارمندان دیگر قوا را هم اضافه نماییم قریب به ۷۵ تا ۸۰ هزار كارمند ملی – ستادی در تهران ساكن هستند. با در نظر گرفتن بعد خانوار (۳.۳ نفر در ایران) و بعد خدماتی (نزدیك ۳ نفر خدماتی به ازای یك كارمند) باید بین ۷۰۰ هزار نفر تا یك میلیون نفر از تهران منتقل شوند. با در نظر گرفتن میانگین حقوق دریافتی در ایران (نزدیك ۳ میلیون تومان) كه بی گمان حقوق دریافتی كارمندان دولتی بیشتر از این است، ماهیانه حدود ۲ هزار میلیارد تومان فقط دولت به كارمندان خود حقوق پرداخت می كند كه سالیانه ۲۴ هزار میلیارد تومان می شود. اگر بخواهیم این عدد را ملموس نماییم یعنی ۷۵ درصد از مقدار پولی كه به كل مردم ایران یارانه داده می شود و شاید هم با در نظر گرفتن برخی حقوق های نجومی، حدودا معادل یارانه ایران، دولت به كارمندان ستادی – ملی در تهران حقوق پرداخت می كند. اگر فقط دولت به شهر دیگر منتقل شوند این رانت عظیم مالی به بخش دیگری از كشور منتقل می شود. این پژوهشگر با اشاره به وضعیت اقتصادی كه به علت حضور دولت در تهران شكل گرفته اظهار داشت: با حضور دولت در تهران بخش عظیمی از خدمات از پزشكان گرفته تا نانوا، راننده تاكسی، بقال، خرده فروش تا عمده فروش كه به دولت خدمات عرضه می دهند و ارزش افزوده ناشی از این خدمات نصیب شهر تهران می شود و چیزی معادل ۷۰ تا ۸۰ هزار میلیارد در سال گردش اقتصادی اش است، نصیب شهر تهران می شود. بگذریم از ارزش افزوده ای كه به علت حضور خانواده های دولت در تهران شكل می گیرد. چون هر خانواده (زن و فرزندان) به آموزش، درمان، خوراك، پوشاك، مسكن و... نیاز دارند و سرپرستان خانوار مجبور خواهند شد برای تأمین این نیازها، خدمات و كالاهای مورد نیاز را از داخل تهران تأمین كنند. مرادی بیان كرد: با تشكیل یك دولت و آخر آمدن عمر آن، خیلی از مدیران و شاید كارمندان عوض می شوند و یا به صورت طبیعی بازنشست می شوند. آیا این افراد از تهران بیرون می روند؟ بی گمان نه! این امر سبب می شود به مرور زمان جمعیتی كه ناشی از حضور دولت در تهران است محسوس نباشد ولی مهم می باشد. باز بگذریم از تفاوت قیمت زمین تهران با شهرهای دیگر و سرمایه گذاری بانك ها و شركت های دولتی در تهران كه ارزش افزوده ناشی از آنرا حتی خود دولت هم نمی داند. بخش عظیمی از تهران از شرق گرفته تا غرب در انحصار شركت ها، بانك ها و موسسات دولتی است و هر روز هم بر ابعاد این ساخت و سازها افزوده می شود. وی افزود: در كنار همه این ها خلق نقدینگی بانك هایی كه تحت كنترل بانك مركزی – بخشی از دولت- هستند را می توان اضافه كرد. پول های خلق شده معمولا در جایی به كار گرفته می شوند كه ارزش افزوده بالایی دارند. به عبارت دیگر قیمت بالای زمین در تهران نسبت به مناطق دیگر از كشور، بنگاه های پولدار – بانك ها و شركت های دولتی- را به این نتیجه می رساند كه سرمایه گذاری در ساخت و ساز و هدایت نقدینگی به سمت سفته بازی در زمین و مسكن در تهران دارای ارزش افزوده بالایی است. طبق برآوردی كه توسط بعضی از كارشناسان انجام شده است زمین های تحت تصرف دولت در تهران نزدیك ۱۲ تا ۱۳ كیلومترمربع است. به این مساحت، بعد عمودی (طبقات) را هم اضافه كنید. این در صورتی است كه دولت معمولا باارزش ترین زمین های تهران را در اختیار دارد. فرض كنید دولت بخواهد از تهران برود چه حجمی از این زمین ها آزاد می شود. این پژوهشگر توضیح داد: بعضی از افراد تصور می كنند اگر دولت بخواهد از تهران برود باید از جیب بیت المال بزند و صرف هزینه انتقالش كند در صورتیكه چنین چیزی حقیقت ندارد. دولت اگر ۱۰ درصد از این ساختمان ها را به فروش برساند با عنایت به تفاوت قیمت بین تهران و مناطق دیگر و با عنایت به اینكه دولت می تواند از اراضی ملی برای ساخت و ساز استفاده نماید می تواند مجلل ترین ساختمان های اداری را در محل دیگر بسازد. وی اظهار نمود: بعضی از افراد تصور می كنند مركز سیاسی و اداری باید به شهر موجود منتقل شوند در صورتی كه چنین چیزی در هیچ جای دنیا سابقه ندارد. چون كه در صورت انتقال به شهر موجود، علاوه بر مشكلات موجود در آن شهر، مشكلات جدیدی هم به آن اضافه می شود. به عبارت دیگر، با این كار شهری را در آینده خواهیم ساخت كه از نظر شرایط حدودا شبیه تهران خواهد بود. ازاین رو لازم است شهر جدیدی ساخته شود تا اولا زیرساخت های سیاسی و اداری داشته باشد و ثانیا مثل تهران همه نقش ها در آن شكل نگیرند. طبق برآورد كارشناسان حداكثر ۱۰۰ هزار میلیارد تومان برای ساخت چنین شهری سرمایه نیاز است و همه آن از محل سرمایه بخش خصوصی قابل تأمین است. از آنجائی كه كشور ما ساخت حداقل ۱۸ شهر جدید و مسكن مهر را از سر گذرانیده است ساخت شهر جدید سیاسی و اداری سخت نیست. به اعتقاد این كارشناس حوزه شهری انجام چنین پروژه ای به نفع اقتصاد كشور هم هست چونكه از بعد اقتصاد ملی، ساخت شهر جدید سیاسی و اداری به علت پیشران بودن بخش مسكن در اقتصاد ایران، سبب خواهد شد مشاغل و صنایع در رابطه با ساخت وساز رونق پیدا كرده و مقصدی مناسب برای هدایت نقدینگی سرگردان موجود در كشور ایجاد شود. وی اظهار داشت: اجرای انتقال مركز سیاسی و اداری سبب خواهد شد حداقل ۳۰۰ هزار واحد مسكونی به اضافه كاربری های دیگر در شهر جدید ساخته شوند. برای ساخت این شهر، احتیاج به یك میلیارد و ۲۰۰ میلیون تن آهن، ۴۶۱ میلیون تن گچ مخصوص زیركاری و گچ خاك، ۱۰۰ هزار تن گچ سفیدكاری و ۱۶۰ میلیون تن شن و ماسه به اضافه ۱۰۰ میلیون تن قیر برای معابر این شهر است كه سبب خواهد شد مجموعه ای از صنایع داخلی رونق اقتصادی پیدا كنند. به قول وی با عنایت به پیشران بودن بخش مسكن در اقتصاد كشور و تولید سالانه بیشتر از ۱۲۰ هزار فرصت شغلی در این حوزه، در صورت ساخت و ساز در شهر جدید، نزدیك ۱۶۰ میلیون نفر- روز اشتغال جدید ایجاد خواهد شد و این امر می تواند علاوه بر بهبود وضعیت بیكاری، بخشی از مردم مناطق محروم و كشور را در شهر جدید مشغول به كار كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب