چرا صنعت ریلی عقب مانده است؟
مسیرساز: رییس انجمن صنفی شرکت های حمل و نقل ریلی، پایین نگه داشته شدن قیمت سوخت، بالا بودن حق دسترسی ریلی و دشواری تامین منابع برای توسعه بخش ریلی را از دلیلهای عقب ماندگی در این بخش مطرح کرد.
سبحان نظری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه محقق شدن ایده برقی سازی خطوط راه آهن به این بستگی دارد که حاکمیت چطور بر پشتیبانی از توسعه بخش ریلی همت کند، اظهار داشت: در بیست سال قبل با وجود این که در اسناد بالا دستی و در فرمایشات رهبری به اولویت حمل و نقل ریلی اشاره شده بود اما در عمل شاهد بودیم که نه تنها حمل و نقل ریلی حمایت نشد بلکه در مقایسه با شیوه رقیب یعنی حمل و نقل جاده ای هم عقب ماند.
وی در جواب این که چرا از توسعه بخش ریلی عقبیم و بسمت برقی سازی خطوط حرکت نکرده ایم، اظهار داشت: نخستین مبحث اینست که بخش جاده ای را با پایین نگه داشتن تصنعی قیمت سوخت حمایت کردیم. همان سوختی که بخش ریلی؛ بعنوان بخش کم مصرف، با قیمت لیتری ۲۰۰۰ تومان استفاده می نماید را به شکل حدودا مجانی به بخش های دیگر می دهیم. یعنی اگر قطار بخواهد گازوییل مصرف کند هزینه آن بیش از۲۰۰۰تومان تمام می شود ولی اگر کامیون بخواهد مصرف کند لیتری ۳۰۰ تومان می شود. این در حالیست که قیمت واقعی سوخت در کشورهای اطراف حدود ۷۰ هزارتومان است.
رئیس انجمن صنفی شرکتهای حمل و نقل ریلی افزود: حق دسترسی به جاده به ازای هر بارنامه ۹ درصد مبلغ کرایه است اما در قسمت ریلی چون دولت حمایتی نمی کند ۳۰ تا ۳۵ درصد کرایه است. یعنی یک سوم کرایه حمل بار ریلی بعنوان حق دسترسی ریلی باید پرداخت گردد.
وی اظهار داشت: یکی دیگر از موانع توسعه بخش ریلی اینست که تأمین منابع توسعه ای بخش ریلی دشوار و سیاستگذاری های تأمین مالی برای شیوه ریلی بسیار سختگیرانه است. تأمین مالی برای خرید کامیون و کشتی و هواپیما راحتتر از تأمین مالی برای خرید واگن و لکوموتیو است، چونکه از نظر بانکها و نظام پولی کشور اگر شرکت حمل و نقل ریلی نتواند وامش را پرداخت کند اموالش به سادگی در بازار قابل فروش نیست، در نتیجه وام به شرکتهای ریلی برای خرید ناوگان نمی دهند و این امر سبب می شود که شیوه حمل و نقل ریلی در رقابت عقب بیفتد و توسعه نیابد.
نظری همینطور در ادامه به عرضه راهکار برای خروج از این شرایط اظهار داشت: راهکارهای متنوعی برای تسهیل مسیر توسعه در این بخش وجود دارد که بعضی از آنها تورم چندانی هم ایجاد نمی نماید. یکی از این راهکار ها اعمال مبالغی اندک بعنوان عوارض توسعه بخش ریلی بر روی حمل و نقل جاده ای است. حتی اعمال مقدار اندکی از این جنس عوارض هم برای توسعه سریع بخش ریلی مؤثر است به شرطی که دولت منابع آنرا جای دیگری هزینه نکند و برای توسعه حمل و نقل ریلی مانند برقی سازی، تأمین ناوگان و لکوموتیو یا تأمین سیستم های علایم و ارتباطات یا دو خطه کردن بعضی از گلوگاه ها با مشارکت بخش خصوصی استفاده نماید.
وی در انتها اظهار داشت: سرمایه گذاری بخش خصوصی هم تا حد خوبی در این عرصه وجود دارد و سرمایه گذاران بخش خصوصی کشور حاضر هستند که در ارتقای ظرفیت شبکه و ناوگان ریلی مشارکت کنند. این سرمایه گذاری هم می تواند به شکل ساخت، بهره برداری و انتقال (BOT) باشد بگونه ای که سرمایه گذار خصوصی مازاد منافع حاصل شده را تا مدتی بردارند تا اصل و سود سرمایه گذاری به وی بازگردد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب